Wizyta u psychologa dziecięcego - jak przygotować dziecko

poradnik dla rodzica

 Dzieci miewają różne problemy: niektóre często wdają się w bójki, inne mają kłopoty z dzieleniem się swoją własnością z innymi dziećmi, mogą być nieśmiałe i nerwowe przebywając wśród innych dzieci, mogą zbyt się martwić albo często być smutne.

Trudno jest żyć dziecku z takimi problemami. Dzieci nie wiedzą, skąd biorą się problemy i same nie potrafią ich rozwiązać. Dlatego dzieci potrzebują pomocy.

Czasami mama lub tata mogą pomóc, ale czasem jest potrzebna specjalna pomoc.

Istnieje wielu specjalistów zajmujących się pomocą dzieciom, które mają problemy. Niektórzy z nich to psycholodzy dziecięcy. Psycholog pomaga dzieciom poznać zmartwienia i uczucia, które stwarzają im problemy.

Jak wygląda kontakt z psychologiem w gabinecie dziecięcym?

1. Najpierw psycholog spotyka się z rodzicami, aby dowiedzieć się o problemach dziecka.

2. Następnie rodzice przyprowadzają dziecko na spotkanie z psychologiem.

3. Później rodzice i psycholog uzgadniają, w jaki sposób najlepiej pomóc dziecku.

Zwykle dzieci odwiedzają psychologa raz w tygodniu. Raz na jakiś czas mama i tata również rozmawiają z psychologiem. Samopoczucie dzieci szybciej ulega poprawie, jeśli rodzice również spotykają się z psychologiem. Rodzice pomagają psychologowi lepiej zrozumieć dziecko, a psycholog uczy rodziców, jak mają postępować, kiedy u dziecka pojawią się problemy.

       Dziecko może mówić psychologowi o wszystkim. Psycholog nie mówi nikomu o myślach i uczuciach dzieci, z którymi się spotyka, ale dzieci mogą o nich mówić, jeśli chcą.

       W gabinecie psychologa znajdują się zabawki i kredki i inne ciekawe przedmioty. Podczas spotkania z psychologiem dzieci bawią się, rozmawiają, rysują, a psycholog słucha, patrzy, myśli, czasami bawi się również, odgaduje uczucia, rozmawia o nich z dzieckiem i pomaga dziecku je zrozumieć. Problemy dzieci stają się mniejsze, kiedy rozumieją one swoje uczucia. Uzyskanie poprawy wymaga wspólnej pracy psychologa, rodziców i dziecka, czasami trwa krócej, czasami dłużej i nie zawsze jest łatwe, ale w końcu dzieci czują się lepiej :-)

Jak przygotować dziecko na wizytę u psychologa?

Niezależnie od wieku dziecka, należy wcześniej z nim porozmawiać i uprzedzić je do kogo i w jakim celu idzie. Rozmowa ta powinna być przeprowadzona z niedużym wyprzedzeniem, tak aby lęk dziecka nie narastał, a jednocześnie mogło się do spotkania przygotować (u młodszych dzieci może to być dzień wcześniej). Nie zaleca się także przekonywania dziecka, że po spotkaniu u psychologa dostanie nagrodę, ponieważ u dziecka od razu może zapalić się lampka ostrzegawcza pod tytułem „Skoro mama/tata chce mi dać nagrodę to znaczy, że tam będzie strasznie jak u dentysty!”. Warto więc podkreślić, że u psychologa nic nie będzie bolało i dziecko do niczego nie będzie zmuszane. Na wizytę dziecko może także zabrać swoją ulubioną zabawkę, aby czuło się raźniej i mogło o niej opowiedzieć.

Jak wytłumaczyć dziecku kim jest psycholog?

W przypadku młodszych dzieci (w wieku przedszkolnym) nie trzeba nazywać, że idzie ono do psychologa, a zamiast tego można powiedzieć: „Pójdziemy do Pani Kasi. Pani Kasia jest specjalistką od kłopotków, można z nią porozmawiać o swoich problemach i ona chętnie wszystkim dzieciom pomaga”.

Warto tutaj podkreślić dziecku, że każdy człowiek ma swoje problemy, nawet mama i tata oraz dla przykładu podzielić się z dzieckiem jakimiś swoimi trudnościami. Na koniec można dodać, że dziecko u psychologa będzie rozmawiało, rysowało, grało w różne specjalne gry i wykonywało ciekawe zadania, a także rozwiązywało zagadki.

Trochę inaczej jest w przypadku starszych dzieci (w wieku szkolnym), one prawdopodobnie już zdają sobie sprawę z przeżywanych trudności, dlatego im również warto podkreślić, że to normalne, że rodzic też mierzy się na co dzień z różnymi problemami. Do psychologa przychodzi się, aby pokazał nam i nauczył jak pokonywać swoje trudności, ale też po to by zrozumieć skąd się bierze dane zachowanie lub emocja i jak sobie z nimi radzić. Warto podkreślić, że psycholog do niczego nie zmusza i dziecko nie musi odpowiadać na wszystkie zadane pytania.

tekst na podstawie:

„Pierwsza dziecięca książka o terapii”

M. A. Nemiroff, J. Annunziata